Cenevre'de son günler, evimizi taşırken..

Şu gidecek kalacak elemesi yapmak iyidir taşınmalarda, ama Alp ile benim öyle bir vaktim olmadı.  Bir yanda koliler bir yanda hala kullanmaya devam ettiğin eşyalar, ancak kontrol edebildik! Bir de ayırmak işiyle uğraşmak olacak şey değildi.. Dolayısıyla herşey kolilere girdi:) Böylesi daha kolaydı. Yerleşme esnasında nasılsa destek kuvvetler gelecek o zaman yapılsa da olur..


Allahtan, taşıma şirketi mobilyaları demonte ediyor, eşyaları da koliliyor. Bu sebeple çok da gerek olmaz diye ailelerimizi taşınma esnasında yormayalım diye karar verdik. Yerleşmede yardım daha gerekliydi. Hakkımızı o zaman kullanmak daha doğru olacaktı:) Gerçi biz gelin desek, gelirlerdi çocukları mevzu bahis olunca yorgunluk nedir bilmiyor Türk anne ve babaları..

Neyse taşınmada çok zorlanmadık açıkcası.. Daha önce İngiltereye oradan İsviçreye 2 taşınma geçirdiğimizden süreçler belliydi. Tek fark bu ilk çocuklu taşınmamız olacaktı. Bir şekilde de halloldu. 

Evde son günler hüzünlü, İsviçre'de biraz daha uzun kalabilmek güzel olurdu aslında.. Alp'in koliler başında döktüğü gözyaşları hislerimize tercüman olsun.. 

Kolileme esnasında ikimizin de evde olması gerekiyordu. Birkaç kişi geliyorlar, odalara dağılıyorlar. Onları doğru yönlendirmek için ara ara başlarında iki kişi olmak lazımdı.. Bu yüzden, evde Alp'e güvende olacağı bir oyun köşesi yaptık, daha doğrusu en son girilecek bir oda belirledik. 

Bir taraftan Alp'le ilgileniyor, bir yandan da eşyalardan hangileri nasıl kolilenecek anlatıp tekrar Alp'in yanına dönüyordum. 

İsviçre'de işler yavaş ilerliyor. İki gün sürdü eşyaları kolilemeleri. bizim üçin farkeden bişey olmadı. toplandı işte eşyalar! 

İlk günün akşamında ev yarı boşalınca otele geçtik. 2 hafta kadar otelde kalacaktık son Murat'ın halletmesi gereken işler vardı. bir de bu sürede faturaları kapat, evi teslim et gibi işlemleri tamamlayacaktık. Bir de Cenevre'ye son veda turları..

Tek sorun soğuk bu aralar, insanın pek çıkası da gelmiyor ki..