Panama'da Kreşe başlayan bıdık!

14.9.15
 Yine karışık duygular.. Hem sevinç, hem hüzün bir arada.. 

Alp'i yarım gün kreşe göndermeye karar verdik. Tüm gün yoksa sadece benimle olacak, buraya geldiğimizden bu yana 3 aydır olduğu gibi! Gündüz Murat ofisteyken hep Alp'leyiz ya.. Yapışık ikiz ötesini bile geçeli çok oldu!! Hem Alp'e kendi yaşıtlarıyla sosyalleşebilme şansı, hem de bana nefes..


Yani henüz, düzenli görüştüğümüz çocuklu sosyal bir çevremiz olmadığı için, aslında bir an önce kreşe gitmesini istiyorduk da eve yerleşmeyi düzenin orturmasını bekleyelim, aynı anda birçok değişim olsun istemedik Alp'e.. Son bir sene içinde kaçıncı ev! Cenevre'den İstanbul'a taşındık, sonra 1.5 ay Londra'da kaldık, uzun aile ziyaretleri ve son olarak Panama! 

Ne çabuk geçti zaman, geleli Panama'ya 3 ay olmuş bile.. 2-3 hafta oldu eşyalar geldi eve de yerleştik. 

Vee uzun bekleyişten sonra, bu haftaokulda ilk haftasıydı! Alışma süresince, sınıfta Alp ve diğer çocuklarla birlikte kalabileceğimi söylediler ben de kaldım biraz, Alp'i izledim. Çok mutlu heyecanlı görünüyordu. Yeni renkli bi yerdi, herkese yetecek kadar oyuncak da vardı. Bir de kendi boyunda insancıklar vardı..

Yarım gün gidecek kreşe Alp, 4 saat. Aşama aşama alıştırmaya çalışacağız. İlk gün 1-2 saat kaldı sadece. Sonraki günler yavaş yavaş artıracakmışız.. İkinci gün okul t-shirtünü daha giyerken başladı huzursuzluk. Anladı tabii başına geleceği.. Kurbanlık koyun gibi gidiyor yavru.. İnmiyor kucaktan..

İnsanın içi acıyor. Ama hemen topluyorum kendimi, ilk Alp değil ya kreşe giden illa ki alışacak..  Neyse, sınıfa beraber gidiyoruz, yanımdan hiç ayrılmıyor, biliyor birazdan bırakıp gideceğimi. Öyle oluyor, öğretmenleri çıkmam lazım diyor daha çabuk alışıyorlarmış o şekilde. 30dk kadar durup çıkıyorum, 30/45 dk sonra almak üzere hoşçakal diyorum..

Ben gelene kadar durmadan ağlamış oluyor tabii ki de.. Ah canım kıyamam diyorum ama kıyıyorum:( da iyi bi sebep için diye su serpmeye çalışıyorum içime.. Günün kalanını beraber geçiriyoruz yapışık ikiz modelinde.. Aynı şekilde haftayı bitiriyoruz!

Bakalım ne zaman alışacak..

İlk günden birkaç fotoğraf ile kreşte Alp..

Sınıfın hemen gözdesi oluverdi;)


Ara ara köşeye sıkıştırıldığı da oldu..
Arkadaşlarla beraber sofralar kuruldu, yenildi içildi.. Kurabiyelere saldırdı..



Aynada kendi kendine gülümsedi..
 Ben dışarı çıktığımda yokluğumu farkedene kadar tatlı tatlı oynamaya devam etti.
Fark edince önce boynunu büktü, sonra dudakları büzüştü..
Damlalar akmaya hazır bir beni görüverse..
 Neyse ki uzatmadık.. Gittim yanına, biraz da birlikte oynadık..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder